Η ιστορίας μας
Με τις εργασίες της καλλιέργειας ασχολούνταν το σύνολο σχεδόν των κατοίκων της περιοχής, από τα παιδιά στην συλλογή μέχρι τους έμπειρους εργάτες οι οποίοι τα τοποθετούσαν στα βαγόνια. Από το 1950 το πεπόνι «Χρυσή Κεφαλή» γίνεται γνωστό στις αγορές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και ταξιδεύει με βαγόνια στην κεντρική αγορά της Αθήνας και στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης και λίγο αργότερα και σε άλλες αγορές του εξωτερικού όπως αυτή της Γερμανίας. Έτσι δημιουργήθηκε και ένα συναισθηματικό δέσιμο με την καλλιέργεια το οποίο κρατάει μέχρι σήμερα. Δημιουργήθηκαν εύρωστοι συνεταιρισμοί του Τυχερού και του Πέπλου μέσω των οποίων διακινούνταν οι μεγαλύτερες ποσότητες του πεπονιού το οποίο έφτασε να καλλιεργείται σε 15.000 στρέμματα συν μερικές χιλιάδες σε άλλες περιοχές του νομού και ο σιδηροδρομικός σταθμός του Τυχερού να είναι το μεγαλύτερο διαμετακομιστικό κέντρο πεπονιού και στην κωμόπολη του Τυχερού να υπάρχουν πολλά γραφεία εμπόρων και μεσαζόντων. Την δεκαετία το ’80 υπήρξε μια περίοδος κάμψης λόγω προβλημάτων από ασθένειες κυρίως του φουζάριου αλλά και των επιδοτήσεων κάποιων καλλιεργειών.
Τη δεκαετία του ’90 επανέρχεται η καλλιέργεια όχι στα αρχικά της επίπεδα αλλά σε ικανοποιητικό αριθμό στρεμμάτων Δημιουργήθηκαν Ομάδες Παραγωγών οι οποίες εφαρμόζουν την Ολοκληρωμένη Διαχείριση και η ποικιλία, στην περίοδο της κρίσης, είχε ενταχθεί σε προγράμματα για την διατήρηση των παραδοσιακών προϊόντων που κινδυνεύουν από γενετική διάβρωση με στόχο την διατήρηση του συγκεκριμένου πεπονιού «Χρυσή Κεφαλή». Σήμερα συνεχίζεται αυτή η αναγεννητική προσπάθεια σε πιο έντονο, σύγχρονο και οργανωμένο ρυθμό ώστε το πεπόνι «Χρυσή Κεφαλή» να γίνει ακόμα πιο πολύ γνωστό, αλλά και να αυξηθούν τα καλλιεργούμενα στρέμματα, προσπάθειες που γίνονται από παραγωγούς, εταιρίες, τους παλιούς συνεταιρισμούς, , από την ΚΟΙΝ.ΣΕ.Π Τυχερού, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα κάνοντας γνωστή την προσπάθεια αυτή με γιορτές πεπονιού με ημερίδες και σεμινάρια με συναντήσεις ειδικών για την καλλιέργεια και την εμπορία για να προβάλλουν ένα ιδιαίτερο, παραδοσιακό προϊόν αυτής της περιοχής και ολόκληρου του νότιου Έβρου. Ενδείξεις της διάδοσης αυτής είναι